Part VI
13 Januari 2016 | Nieuw Zeeland, Wellington
Lief thuisfront,
Op 21 november stappen wij in Melbourne met een zeer dubbel gevoel op het vliegtuig (van "Virgin Australia") naar Auckland, het noordereiland van Nieuw-Zeeland. Want wow, wat is Australië een fantastisch (vakantie)land en wat is de tijd voorbij gevlogen. Maar wow, wat zijn wij ook benieuwd naar Nieuw-Zeeland, ook wel het paradijs op aarde genoemd...
Als de piloot na zo'n drieënhalf uur de daling inzet en wij door het ontzettend slechte weer geen hand voor ogen zien, voelt de overstap, naar de voor ons Nederlanders zo ongeveer verst mogelijke reisbestemming, niet direct fijn.
De volgende dag, als wij met de spiksplinternieuwe "Apollo campervan" (amper 350 kilometer op de teller) op pad gaan, heeft de regen gelukkig plaats gemaakt voor de zon en direct snappen wij waarom Nieuw-Zeeland de ultieme bestemming voor natuurliefhebbers is. Het land is één groot natuurpark vol overweldigend natuurschoon.
Ons Nieuw-Zeeland-avontuur begint in de subtropische Bay of Islands, een 16 kilometer brede baai zo'n 250 kilometer ten noorden van Auckland. Paihia, onze uitvalsbasis voor dit geliefde gebied, is een pittoresk en gezellig stadje in een prachtige omgeving van baaitjes, onbewoonde eilanden, schitterende vergezichten over azuurblauw water en een schat aan zeedieren.
Een schitterende zeiltocht met catamaran "Carino Sailing and Dolphin Adventures" langs de tropische eilanden in de baai met de vele bottlenose dolfijnvinnen die in boogjes uit het water (blijven) komen doet ons erg goed.
In Cape Reinga, het meest noordelijke (bereikbare) puntje, waar wij naar toe rijden voor het eindeloze uitzicht over de weidse zee, die erg ruig is omdat de Tasmaanse Zee en de Grote Oceaan samenkomen, is het twee dagen zo mistig dat wij het besluiten om er -hoe jammer ook- te vertrekken.
Via het Waipoua Kauri Forest aan de westkust, waar het weer -in positieve zin- niet te vergelijken is, dalen wij af naar beneden. In dit beschermde bosgebied, waar slechts één weg dwars doorheen kronkelt, staan de grootste, breedste en oudste Kauribomen ter wereld. Overal om ons heen is het groen en dichtgegroeid. De "Tane Mahuta" is met een omtrek van 14 meter en een hoogte van meer dan 51 meter "de heerser van het woud". De verschillende "Kauri-Walks" laten ons ook dichtbij de "Four Sisters" (vier enorme Kauri's die ongeveer even groot zijn en extreem dichtbij elkaar groeien), de "Te Matua Ngahere" (de vader van het woud; 29,9 meter hoog; 16,41 meter omtrek) en de "Yakas" (7e grootste Kauriboom; 43,9 meter hoog; 12,29 meter omtrek) komen. Het is letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van de dag om deze reusachtige bomen van dichtbij te kunnen zien. De grandeur van de boom is niet op een foto te vangen, wat wij ook proberen.
Via een panoramische route zakken wij (met een overnachting in Dargaville) af naar "Parakai". Hier bevindt zich één van de Nieuw-Zeelandse natuurlijke thermale baden. In het complex "Palm Springs" brengen wij een paar uurtjes door in baden variërend van 35 tot 41 graden. Er zijn slechts twee andere gasten, dus wij kunnen optimaal genieten van de warmwaterbronnen. Heerlijk rustgevend.
Onze route wordt vervolgd naar "Muriwai Beach". Deze badplaats staat bekend om de "Jan van Genten Kolonie" ("Gannets"). Meer dan 1000 vogelparen nestelen zich daar jaarlijks tussen augustus en maart. De donzige kuikens en de duikvluchten van hun ouders zijn fascinerend en het lawaai van de branding en deze vogels is oorverdovend.
Aan het einde van de middag komen wij terug in Auckland. In tegenstelling tot onze dag van aankomst is het nu prachtig weer en het uitzicht over de stad en de vele baaien is prachtig vanaf de (vulkaankegel) "Mount Eden". Auckland is de grootste stad van het land te midden van een afwisselend landschap. Zo heeft de stad drie havens en wordt het omringd door twee bergketens, maar liefst achtenveertig vulkanen en meer dan vijftig eilandjes. Het is heerlijk om door de stad te struinen en in een van de havens te dineren.
De volgende dag rijden wij in twee uurtjes, via de vulkanische kustlijn met stranden, riffen en grotten, naar het schiereiland Coromandel Peninsula. De paradijselijke rust trekt veel stadsbewoners, maar ons ook, voor een mini-vakantie. Alles staat in het teken van rust, relaxen en natuur. Heerlijk!
De middag brengen wij (samen met een ander Nederlands stel uit Rotterdam, waar wij uiteindelijk een deel van de rest van de reis samen mee reizen) door bij "Hot Water Beach". Het strand is hier bijzonder. Ten gevolge van een vulkanische activiteit miljoenen jaren geleden voert een ondergrondse rivier (nog steeds) heet grondwater af naar de oceaan. Het is ontzettend cool (of eigenlijk zeer "hot") om "een eigen kuuroord" te kunnen graven en hierin te dobberen.
De volgende dag is het regenachtig en zeker tien graden kouder, dus een dagje ontspannen aan het strand zit er niet in. Wij gooien het reisschema om en rijden een flink stuk zuidwaarts naar "Waitomo". "Waitomo" staat bekend om de ondergrondse grotten met indrukwekkende kalksteenformaties en gloeiwormen. Om de grotten op een unieke manier te beleven kiezen wij voor "Black Labyrinth", een ondergronds avontuur met veel klauteren en peddelen. Het gevoel van een sprong in het donker en het dobberen in een eigen "tube" lijkt ons wel wat. Samen met zes andere deelnemers hijsen wij ons in een wetsuit, krijgen wij een maffe helm met een lampje opgezet, worden schoenen aangemeten en passen wij wringend de juiste rubberband. Om vertrouwd te raken met het achterwaarts springen in de grot, oefenen wij een sprong vanaf een steiger in een klein riviertje buiten de grot. Het is schrikken hoe koud het water is...12 graden, en het water in de grot is nog ietsje kouder, brrr!
Samen met onze gidsen gaan wij via een smalle opening de grot in. Na een stukje klimmen en klauteren plonsen wij met onze band om ons middel in het frisse water. Aan elkaar gehaakt met de voeten, drijf je dan in stilte op het beekje en kijk je naar de duizenden wonderlijke lichtjes van de gloeiwormen die aan het plafond hangen. Gaaf!
Na een klauterpartij door kleine openingen zien wij gelukkig weer daglicht. Het idee dat je ver onder de grond zit, is toch best benauwend. De speciale ondergrondse ervaring wordt afgesloten met een warme douche, een kop soep en bagel.
Rotorua is het volgende plaatsje dat wij bezoeken. Deze vulkaanhoofdstad staat bekend om de spuitende geisers, dampende zwavelmeren en thermale baden. De zwavelstoom die continu uit de grond komt zorgt voor een lucht van rotte eieren. Een bezoek aan de twee ontzettend mooie thermale parken "Te Puia" en "Wai-O-Tapu" doet de lucht enigszins vergeten. De "Pöhutu Geiser" is dé attractie in het eerstgenoemde park. Het is de grootste geiser op het zuidelijk halfrond en spuit water (en bijbehorend stoom) tot een hoogte van 30 meter. Een uitbarsting van dichtbij mee maken is fantastisch. Het tweede park wordt het "thermal wonderland" genoemd en maakt veel indruk. Het kleurrijke gebied ligt vol met ingezakte kraters, bubbelende modderpoelen, water en stoomwolken. Een speciaal bewerkte houten loopbrug maakt het mogelijk om over de terrassen te lopen en (bijvoorbeeld) de "Champagne Pool", met een breedte van 65 meter en een diepte van 62 meter, van heel dichtbij te kunnen zien.
In Whakatane, een kleine 90 minuten rijden verwijderd van de wonderlijke geisers én de stank:), boeken wij een excursie naar White Island. White Island is een actieve vulkaan, waar wij -na anderhalf uur ruig varen en zeeziek zijn- gewapend met valhelmen en gasmaskers (in verband met de extreme zwavel geur), een bezoek aan brengen. Het landschap van het vulkanische eiland bestaat uit bubbelende modderpoelen, los gesteente ("uitgespuugd" tijdens een uitbarsting; de laatste was overigens in 2013), een vulkanische krater met een groot, zeer heet wateroppervlak vol mineralen en uit overblijfselen van de ontplofte mijnfabriek. Alsof wij op de planeet Mars zijn beland.
Via Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw-Zeeland met een oppervlakte van 619 vierkante kilometer, rijden wij naar het "Tongariro National Park". De 19,4 kilometer lange "Tongariro Crossing" leidt je langs de hoogtepunten van het park en wordt beschouwd als één van de mooiste eendaagse wandelingen van Nieuw-Zeeland. Je loopt over verharde lavastromen, langs diepe kraters, hoge bergen en azuurblauwe meren. Wij lopen voornamelijk door de mist en het zicht is slecht. De harde wind, de kou, de sneeuw op sommige stukken en de steile beklimmingen maken de wandeling -op een andere manier dan gehoopt- bijzonder.
De voorspelling voor de dagen erna is nog slechter, dus ons plan om de wandeling nogmaals te lopen, zit er niet in.
Via de "Thermal Explorer Highway" rijden wij in zuidoostelijke richting naar Napier, de Hawke's Bay regio. De "Huka Falls", die wij onderweg bekijken, vinden wij -ondanks dat wij vorig jaar de gigantische "Iguacu Falls" in Brazilië hebben gezien- erg bijzonder vanwege de volume en kracht die achter het water zitten en de prachtige turquoise kleur van het water met een hoop schuim ("Huka").
Napier dankt zijn bijzondere art-deco bouwstijl aan het feit dat het stadje in de jaren '30 vernield was door een heftige aardbeving en helemaal opnieuw opgebouwd moest worden. Het stadscentrum bestaat uit fraaie gebouwen in pasteltinten en is erg sfeervol. Met 27 graden (bijna drie keer de temperatuur van het "Tongariro National Park") is het heerlijk om door de stad te struinen, op het terras te zitten en te genieten van het uitzicht dat de "Bluff Hill Lookout" biedt.
Onze laatste bestemming op het noordereiland is Wellington. De temperatuur ligt hier weer zo'n tien graden lager, maar het zonnetje maakt ons verblijf aangenaam. Wellington is niet direct een van de bekendste of meest bruisende hoofdsteden, maar naar ons idee zeker een bezoek waard vanwege de levendige haven, de oude regeringsgebouwen en een ritje in de kabelbaan naar de top van de heuvel voor een fantastisch uitzichtpunt en een wandeling door de botanische tuinen. Wellington wordt gezien als de cultuurstad van Nieuw-Zeeland en staat (onder andere) bekend om het interactieve nationale "Te Papa Museum". "Te Papa" betekent letterlijk "een vat met schatten". Het unieke museum met zes verdiepingen vertelt de geschiedenis van Nieuw-Zeeland en de Maori. Wij worden meegenomen in de natuurlijke omgeving van Nieuw-Zeeland (hoe het landschap van ongerepte omgeving tot gecultiveerd land is gevormd) met haar dieren en planten, van kiwi tot kauri, de Maori cultuur en zien de nationale kunstcollectie. Dit laatste boeit ons beduidend minder.
Op woensdag 9 december laten wij het noordereiland achter ons door op de "Interislander" ferry te stappen. Een overtocht van zo'n drieënhalf uur brengt ons naar Picton op het zuidereiland. Het leukste stuk van de reis is om de "Marlborough Sounds" in te varen. Links en rechts zie je schiereilanden met beboste bergen en heuvels waartussen schapen lopen.
Een mooi begin van ons laatste stuk van de reis. Dit belooft wat...
Veel kiwi-knuffels van hier...
Op 21 november stappen wij in Melbourne met een zeer dubbel gevoel op het vliegtuig (van "Virgin Australia") naar Auckland, het noordereiland van Nieuw-Zeeland. Want wow, wat is Australië een fantastisch (vakantie)land en wat is de tijd voorbij gevlogen. Maar wow, wat zijn wij ook benieuwd naar Nieuw-Zeeland, ook wel het paradijs op aarde genoemd...
Als de piloot na zo'n drieënhalf uur de daling inzet en wij door het ontzettend slechte weer geen hand voor ogen zien, voelt de overstap, naar de voor ons Nederlanders zo ongeveer verst mogelijke reisbestemming, niet direct fijn.
De volgende dag, als wij met de spiksplinternieuwe "Apollo campervan" (amper 350 kilometer op de teller) op pad gaan, heeft de regen gelukkig plaats gemaakt voor de zon en direct snappen wij waarom Nieuw-Zeeland de ultieme bestemming voor natuurliefhebbers is. Het land is één groot natuurpark vol overweldigend natuurschoon.
Ons Nieuw-Zeeland-avontuur begint in de subtropische Bay of Islands, een 16 kilometer brede baai zo'n 250 kilometer ten noorden van Auckland. Paihia, onze uitvalsbasis voor dit geliefde gebied, is een pittoresk en gezellig stadje in een prachtige omgeving van baaitjes, onbewoonde eilanden, schitterende vergezichten over azuurblauw water en een schat aan zeedieren.
Een schitterende zeiltocht met catamaran "Carino Sailing and Dolphin Adventures" langs de tropische eilanden in de baai met de vele bottlenose dolfijnvinnen die in boogjes uit het water (blijven) komen doet ons erg goed.
In Cape Reinga, het meest noordelijke (bereikbare) puntje, waar wij naar toe rijden voor het eindeloze uitzicht over de weidse zee, die erg ruig is omdat de Tasmaanse Zee en de Grote Oceaan samenkomen, is het twee dagen zo mistig dat wij het besluiten om er -hoe jammer ook- te vertrekken.
Via het Waipoua Kauri Forest aan de westkust, waar het weer -in positieve zin- niet te vergelijken is, dalen wij af naar beneden. In dit beschermde bosgebied, waar slechts één weg dwars doorheen kronkelt, staan de grootste, breedste en oudste Kauribomen ter wereld. Overal om ons heen is het groen en dichtgegroeid. De "Tane Mahuta" is met een omtrek van 14 meter en een hoogte van meer dan 51 meter "de heerser van het woud". De verschillende "Kauri-Walks" laten ons ook dichtbij de "Four Sisters" (vier enorme Kauri's die ongeveer even groot zijn en extreem dichtbij elkaar groeien), de "Te Matua Ngahere" (de vader van het woud; 29,9 meter hoog; 16,41 meter omtrek) en de "Yakas" (7e grootste Kauriboom; 43,9 meter hoog; 12,29 meter omtrek) komen. Het is letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van de dag om deze reusachtige bomen van dichtbij te kunnen zien. De grandeur van de boom is niet op een foto te vangen, wat wij ook proberen.
Via een panoramische route zakken wij (met een overnachting in Dargaville) af naar "Parakai". Hier bevindt zich één van de Nieuw-Zeelandse natuurlijke thermale baden. In het complex "Palm Springs" brengen wij een paar uurtjes door in baden variërend van 35 tot 41 graden. Er zijn slechts twee andere gasten, dus wij kunnen optimaal genieten van de warmwaterbronnen. Heerlijk rustgevend.
Onze route wordt vervolgd naar "Muriwai Beach". Deze badplaats staat bekend om de "Jan van Genten Kolonie" ("Gannets"). Meer dan 1000 vogelparen nestelen zich daar jaarlijks tussen augustus en maart. De donzige kuikens en de duikvluchten van hun ouders zijn fascinerend en het lawaai van de branding en deze vogels is oorverdovend.
Aan het einde van de middag komen wij terug in Auckland. In tegenstelling tot onze dag van aankomst is het nu prachtig weer en het uitzicht over de stad en de vele baaien is prachtig vanaf de (vulkaankegel) "Mount Eden". Auckland is de grootste stad van het land te midden van een afwisselend landschap. Zo heeft de stad drie havens en wordt het omringd door twee bergketens, maar liefst achtenveertig vulkanen en meer dan vijftig eilandjes. Het is heerlijk om door de stad te struinen en in een van de havens te dineren.
De volgende dag rijden wij in twee uurtjes, via de vulkanische kustlijn met stranden, riffen en grotten, naar het schiereiland Coromandel Peninsula. De paradijselijke rust trekt veel stadsbewoners, maar ons ook, voor een mini-vakantie. Alles staat in het teken van rust, relaxen en natuur. Heerlijk!
De middag brengen wij (samen met een ander Nederlands stel uit Rotterdam, waar wij uiteindelijk een deel van de rest van de reis samen mee reizen) door bij "Hot Water Beach". Het strand is hier bijzonder. Ten gevolge van een vulkanische activiteit miljoenen jaren geleden voert een ondergrondse rivier (nog steeds) heet grondwater af naar de oceaan. Het is ontzettend cool (of eigenlijk zeer "hot") om "een eigen kuuroord" te kunnen graven en hierin te dobberen.
De volgende dag is het regenachtig en zeker tien graden kouder, dus een dagje ontspannen aan het strand zit er niet in. Wij gooien het reisschema om en rijden een flink stuk zuidwaarts naar "Waitomo". "Waitomo" staat bekend om de ondergrondse grotten met indrukwekkende kalksteenformaties en gloeiwormen. Om de grotten op een unieke manier te beleven kiezen wij voor "Black Labyrinth", een ondergronds avontuur met veel klauteren en peddelen. Het gevoel van een sprong in het donker en het dobberen in een eigen "tube" lijkt ons wel wat. Samen met zes andere deelnemers hijsen wij ons in een wetsuit, krijgen wij een maffe helm met een lampje opgezet, worden schoenen aangemeten en passen wij wringend de juiste rubberband. Om vertrouwd te raken met het achterwaarts springen in de grot, oefenen wij een sprong vanaf een steiger in een klein riviertje buiten de grot. Het is schrikken hoe koud het water is...12 graden, en het water in de grot is nog ietsje kouder, brrr!
Samen met onze gidsen gaan wij via een smalle opening de grot in. Na een stukje klimmen en klauteren plonsen wij met onze band om ons middel in het frisse water. Aan elkaar gehaakt met de voeten, drijf je dan in stilte op het beekje en kijk je naar de duizenden wonderlijke lichtjes van de gloeiwormen die aan het plafond hangen. Gaaf!
Na een klauterpartij door kleine openingen zien wij gelukkig weer daglicht. Het idee dat je ver onder de grond zit, is toch best benauwend. De speciale ondergrondse ervaring wordt afgesloten met een warme douche, een kop soep en bagel.
Rotorua is het volgende plaatsje dat wij bezoeken. Deze vulkaanhoofdstad staat bekend om de spuitende geisers, dampende zwavelmeren en thermale baden. De zwavelstoom die continu uit de grond komt zorgt voor een lucht van rotte eieren. Een bezoek aan de twee ontzettend mooie thermale parken "Te Puia" en "Wai-O-Tapu" doet de lucht enigszins vergeten. De "Pöhutu Geiser" is dé attractie in het eerstgenoemde park. Het is de grootste geiser op het zuidelijk halfrond en spuit water (en bijbehorend stoom) tot een hoogte van 30 meter. Een uitbarsting van dichtbij mee maken is fantastisch. Het tweede park wordt het "thermal wonderland" genoemd en maakt veel indruk. Het kleurrijke gebied ligt vol met ingezakte kraters, bubbelende modderpoelen, water en stoomwolken. Een speciaal bewerkte houten loopbrug maakt het mogelijk om over de terrassen te lopen en (bijvoorbeeld) de "Champagne Pool", met een breedte van 65 meter en een diepte van 62 meter, van heel dichtbij te kunnen zien.
In Whakatane, een kleine 90 minuten rijden verwijderd van de wonderlijke geisers én de stank:), boeken wij een excursie naar White Island. White Island is een actieve vulkaan, waar wij -na anderhalf uur ruig varen en zeeziek zijn- gewapend met valhelmen en gasmaskers (in verband met de extreme zwavel geur), een bezoek aan brengen. Het landschap van het vulkanische eiland bestaat uit bubbelende modderpoelen, los gesteente ("uitgespuugd" tijdens een uitbarsting; de laatste was overigens in 2013), een vulkanische krater met een groot, zeer heet wateroppervlak vol mineralen en uit overblijfselen van de ontplofte mijnfabriek. Alsof wij op de planeet Mars zijn beland.
Via Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw-Zeeland met een oppervlakte van 619 vierkante kilometer, rijden wij naar het "Tongariro National Park". De 19,4 kilometer lange "Tongariro Crossing" leidt je langs de hoogtepunten van het park en wordt beschouwd als één van de mooiste eendaagse wandelingen van Nieuw-Zeeland. Je loopt over verharde lavastromen, langs diepe kraters, hoge bergen en azuurblauwe meren. Wij lopen voornamelijk door de mist en het zicht is slecht. De harde wind, de kou, de sneeuw op sommige stukken en de steile beklimmingen maken de wandeling -op een andere manier dan gehoopt- bijzonder.
De voorspelling voor de dagen erna is nog slechter, dus ons plan om de wandeling nogmaals te lopen, zit er niet in.
Via de "Thermal Explorer Highway" rijden wij in zuidoostelijke richting naar Napier, de Hawke's Bay regio. De "Huka Falls", die wij onderweg bekijken, vinden wij -ondanks dat wij vorig jaar de gigantische "Iguacu Falls" in Brazilië hebben gezien- erg bijzonder vanwege de volume en kracht die achter het water zitten en de prachtige turquoise kleur van het water met een hoop schuim ("Huka").
Napier dankt zijn bijzondere art-deco bouwstijl aan het feit dat het stadje in de jaren '30 vernield was door een heftige aardbeving en helemaal opnieuw opgebouwd moest worden. Het stadscentrum bestaat uit fraaie gebouwen in pasteltinten en is erg sfeervol. Met 27 graden (bijna drie keer de temperatuur van het "Tongariro National Park") is het heerlijk om door de stad te struinen, op het terras te zitten en te genieten van het uitzicht dat de "Bluff Hill Lookout" biedt.
Onze laatste bestemming op het noordereiland is Wellington. De temperatuur ligt hier weer zo'n tien graden lager, maar het zonnetje maakt ons verblijf aangenaam. Wellington is niet direct een van de bekendste of meest bruisende hoofdsteden, maar naar ons idee zeker een bezoek waard vanwege de levendige haven, de oude regeringsgebouwen en een ritje in de kabelbaan naar de top van de heuvel voor een fantastisch uitzichtpunt en een wandeling door de botanische tuinen. Wellington wordt gezien als de cultuurstad van Nieuw-Zeeland en staat (onder andere) bekend om het interactieve nationale "Te Papa Museum". "Te Papa" betekent letterlijk "een vat met schatten". Het unieke museum met zes verdiepingen vertelt de geschiedenis van Nieuw-Zeeland en de Maori. Wij worden meegenomen in de natuurlijke omgeving van Nieuw-Zeeland (hoe het landschap van ongerepte omgeving tot gecultiveerd land is gevormd) met haar dieren en planten, van kiwi tot kauri, de Maori cultuur en zien de nationale kunstcollectie. Dit laatste boeit ons beduidend minder.
Op woensdag 9 december laten wij het noordereiland achter ons door op de "Interislander" ferry te stappen. Een overtocht van zo'n drieënhalf uur brengt ons naar Picton op het zuidereiland. Het leukste stuk van de reis is om de "Marlborough Sounds" in te varen. Links en rechts zie je schiereilanden met beboste bergen en heuvels waartussen schapen lopen.
Een mooi begin van ons laatste stuk van de reis. Dit belooft wat...
Veel kiwi-knuffels van hier...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
