Part III

Lieve Dutchies,

Na onze avonturen op Fraser Island en de Whale watching zijn wij nog twee nachten in Hervey Bay blijven plakken. Met een camping plek aan zee en een heerlijk klimaat was deze keuze snel gemaakt...! Onze extended stay was om twee redenen speciaal. Allereerst hebben wij een hele middag op het strand gelegen en niets gedaan, behalve een boekje gelezen en een hapje gegeten en gedronken. Na ruim drie weken aan de Oostkust van Australië is het toch vrij bijzonder te noemen dat wij hier nog niet eerder aan zijn toegekomen;). Druk, druk, druk...ondanks de "No worries-mentaliteit". Het tweede speciale aan deze middag was het zien van een " Jugong", een zeekoe, zo 10 meter van onze voetjes op de handdoek vandaan. Dit dier wordt zelden in het wild gespot. Lucky us!

In Noosa, een welvarende en ontzettende gezellige en mooie plaats met Hastings Street en het Nationaal Park, verblijven wij vier dagen. Het is een surfers paradijs (bekend om Noosa Festival of Surfing), waar wij erg van genieten. Via de organisatie "Learn to surf" met de Franse instructeur Anthony leren wij de basisbeginselen van het surfen. De eerste wave pakken... gaaf!
Ook vermaken wij ons met de (coastal) tracks in het Nationaal Park. Wij spotten hierbij twee keer een wilde koala:). Dit dier stond nog op ons "moeten we zien-lijstje". De koala slaapt zo'n 18 tot 20 uur per dag, "onze tweede koala", die zeer ijverig aan het eten en klimmen is, voelt als een cadeautje.

Op de prachtige en bloedhete dag dat wij de Australia Zoo (Steve Irwin, the Crocodile Hunter) bezoeken, zijn wij precies één maand op reis. De tijd vliegt voorbij.
De dierentuin richt zich vooral op dieren die van oorsprong in Australië voorkomen, zoals de krokodil, de kangoeroe,
de koala...! Gedurende de zes uur dat wij er rondlopen, komt de Koala-knuffel-droom" uit. Wat zijn deze buideldieren schattig, sullig en heerlijk zacht:).
De Glass House Mountains, die "naast" de Zoo gelegen zijn, zijn enorme vulkanische rotsen die tot op de dag van vandaag een belangrijke spirituele betekenis hebben voor de Aboriginals. Vanaf de lookout genieten wij van het brede uitzicht over dit Jurassic Park-achtige landschap. De beklimming van Mount Ngungun is een pittige, maar gave wandeling. Wij lopen in 22 minuten naar boven (er staat één uur voor) met de kennis dat er zwaar onweer aankomt. Het is in de dagen hieraan voorafgaand een aantal nachten flink, flink tekeergegaan...en dan wil je niet boven op een berg staan. Zwaar bezweet met geen wolkje aan de lucht bereiken wij de top.
Na de wandeling rijden wij door naar Brisbane, waar wij bij de South Bank, zittend op een grasveld bij de Lagoon, meeten met Suus (Saestum). Wat een kleine wereld...

Byron Bay, een dorp op het meest oostelijke punt van Australië, is onze volgende bestemming. Dit badplaatsje is een geliefd vakantieoord vanwege de mooie stranden en het groene berglandschap in het binnenland. Golfsurfen is onderdeel van het dagelijks leven.
Het is er fris en druilerig weer. Wat een verschil met Brisbane (en de plaatsen ten noorden hiervan). Het weer weerhoudt ons om te gaan surfen, maar een bezoek aan de vuurtoren, gelegen op het schiereiland Cape Byron met een van de meest felle lichten van het zuidelijk halfrond, is prima met bewolkt weer. De hoge, lang uitrollende golven, de vele surfers en dolfijnen zijn een genot om naar te kijken. Ook hebben wij het geluk walvissen te spotten vanaf de kust. Ondanks het mindere weer is het veel leuker om deze enorme dieren zo, spontaan/ongepland te zien dan tijdens een Whalewatch Tour.

Na een dag verruilen wij Byron Bay voor Port Macquarie. Dit stadje, dat bekend staat om zijn uitgestrekte stranden, ongerepte natuur en zijn koala-populatie, ligt aan de kust ten zuiden van de monding van de rivier de Hastings, ongeveer 400 kilometer ten noorden van Sydney.
Port Macquarie is populair als verblijfplaats voor gepensioneerden en er heerst dan ook een hele andere sfeer dan in (bijvoorbeeld) Noosa en Byron Bay.
Met de fikse hoogteverschillen en een felle zon :) is de Coastal Walk naar het "Sea Acres Nature Park" een pittige hike. Steile kliffen, ruige zee, veel groen...! Wederom spotten wij de Humpback Whales. Met een strak blauwe lucht, een hoogstaande zon en vele "kunstjes" is het extra genieten. Het lijkt wel alsof deze indrukwekkende dieren met ons mee zwemmen...
Het koala-ziekenhuis, waar wordt gezorgd voor koala's die gewond zijn geraakt door bosbranden, aanvallen van andere dieren en verkeersongevallen, bejaarde koala's en weesjes, vinden wij ook een bezoek waard. De guided tour is informatief en confronterend.

Via de "Lakes Way", een tachtig kilometer mooi lange weg langs gigantische meren, dalen wij af naar Port Stephens. Het is Halloween en ontzettend druk overal. Op de derde camping in One Mile Beach, die wij aandoen, is gelukkig nog een plekje vrij voor onze campervan.
De "Quad Bike Shipwreck Tour" laat ons crossen over de Sanddunes, die zich tweeëndertig kilometer ver uitstrekken. Het racen met zestig kilometer per uur over het zand, maar ook het nemen van zo'n acht meter diepe dips, met iets minder hoge snelheid is een ruige activiteit vol adrenaline. Het sandboarden van de hoogste duin in Stockton Beach is ook avontuurlijk. De extreme hitte (geen wind, alleen maar zand en een fel brandende zon...net de Death Valley) doet ons na drie afdalingen besluiten om ermee te stoppen.
De "Gan Gan Hill Lookout" en (na een pittige klim) de "Tomaree Lookout" geven ons een 360 graden-view. Wat een gave omgeving en wat een goede keuze om dit stuk van Australië nog even mee te pikken. De "Fingal Spit", een landtong waarvan het middenstuk is weggevaagd door een heftige storm, ziet er van bovenaf spectaculair uit. Als wij horen dat "deze zandbank" over te steken is bij laagtij en enigszins zijn afgekoeld boven, dalen wij 161 meter af, zetten koers in naar Fingal Bay en wagen ons aan de oversteek. "De Spit" ligt nog niet helemaal droog en ondanks dat wij maar tot onze enkels in het water lopen, voelen wij een sterke stroming en zijn de golven om ons heen soms verrassend hoog. In het verleden zijn de nodige mensen verdronken op dit punt. De vele waarschuwingsborden zijn begrijpelijk...

De Blue Mountains vormen onze een na laatste bestemming van de Oostkust. Dit nationale park ligt circa 110 kilometer ten westen van Sydney. De "Three Sisters", een imposante rotsformatie vlakbij het stadje Katoomba, de diepe canyons en de beboste bergketens zijn prachtig. Wij lopen de " Three Sister Walk", passeren de "Honeymoon Bridge" (en nee, er heeft geen huwelijk plaatsgevonden;)...), genieten op verschillende uitkijk- platforms en brengen tijd door in "Scenic World". Deze organisatie biedt een " Scenic Railway" (met een helling van 52 graden de steilste passagierstrein ter wereld; 415 meter steil de diepte in), beneden in het dal, in het regenwoud een "Scenic Walkway" (met 2,4 kilometer de langste boardwalk van Australië), terug omhoog een "Scenic Cableway" (met 545 meter boven de Jamison Valley de grootste panoramische kabelbaan) en om de kloof over te steken een "Scenic Skyway" (op 270 meter hoogte, met glazen vloer de hoogste van Australië).
Erg toeristisch, maar wel avontuurlijk en een keer wat anders dan "een gewone boardwalk" (zonder deze activiteit tekort te willen doen).
De dagen die volgen zijn minder leuk. De temperatuur is zeker tien graden gedaald en het is regenachtig en verschrikkelijk mistig. De bekende "Three Sisters" zijn -zonder te overdrijven- niet zichtbaar. Als wij deze extreme weersverandering proberen vast te leggen, kan de camera amper scherpstellen. Wandelen zonder iets te zien, vinden wij niet leuk, dus wij besluiten -met tegen zin- de Blue Mountains vroegtijdig te verlaten. Er volgen wat "hang-dagen" die wij voornamelijk doorbrengen in grote Shoppingcenters, waar wij ons niet opgesloten en omringd door modder voelen. Lang niet zo leuk als de oorspronkelijk geplande hikes, maar helaas is het niet anders en hebben wij gelukkig wel een mooie dag gehad in dit prachtige gebied.

Onze trip aan de oostkust wordt -na afscheid genomen te hebben van ons rijdende huis- afgesloten met een bezoek aan de bijzonder aantrekkelijke havenstad Sydney.
Ons grote, luxe en centraal gelegen appartement in "The York by the Swiss-Belhotel" vormt een ideaal uitgangspunt om de bruisende multiculturele metropool te leren kennen.
Op de dag van aankomst wandelen wij door de oceaan in de plastic buizen van het Aquarium. De haaien zijn angstaanjagend en het barrière rif met zijn tropische vissen is adembenemend mooi en doet ons terugdenken aan onze bumpy ride in Cape Tribulation.
"Sydney Bike Tours" biedt vier verschillende fietsroutes aan. Wij fietsen alle routes op een dag en dit is pittig. Behalve dat Sydney ontzettend heuvelachtig is, is het ook 28 graden. Halverwege de fietstocht slaat het weer overigens om. Op dat moment schuilen wij gelukkig onder een brug. De warme lucht, aangevoerd uit de Outback, in combinatie met koude lucht van zee en de broeierigheid van de stad zorgt voor "storms" (zie het AD bericht en filmpje). Maar wat een gave stad met het een glimmende schelpendak van het Opera House, de Rocks, de Royal Botanic Gardens, Darling Harbour met zeiljachten en veerboten, het beroemde Bondi Beach, de Harbour Bridge...
Op de laatste dag van ons verblijf beklimmen wij deze laatstgenoemde stalen constructie. Via stalen ladders, bruggetjes en trappen zijn wij in drieënhalf uur naar de top van de boog geklommen op 134 meter hoogte. Een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt van ons Sydney-verblijf:)!

Veel liefs, heel veel hitte en wat rode zandkorrels ditmaal vanuit Red Centre (Outback), waar wij later verslag van zullen doen...